Het KMSKA (Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen) geeft een blits magazine uit, genaamd Zaal Z, en in maart 2022 kreeg ik daarin een culturele schok te verwerken. Het schilderij Snelheid van Jules Schmalzigaug, uit 1914, was vakkundig gerestaureerd, en daarbij was aan het licht gekomen dat het werk al die tijd ondersteboven gehangen had. Op de achterkant had de restauratrice een etiket aangetroffen dat ondersteboven geplakt was, en bovendien had zij van de originele verf druipsporen gevonden die naar boven liepen. (Lees het hele artikel hier na.) Geen twijfel mogelijk dus, al de kunstliefhebbers en exegeten hadden eigenlijk op hun hoofd moeten staan om het werk te ervaren zoals het door de kunstenaar bedoeld was. Ik geef hieronder de beide versies weer, en laat u maar zelf uitvinden wat de 'goede' en de 'slechte' oriëntatie is.
Het is klaarblijkelijk een
abstract werk, en het maakt eigenlijk niet uit hoe men het presenteert; de ene waarnemer zal het 'zus' beter vinden, de andere 'zo'. Het is zelfs mogelijk dat de schilder zelf het achteraf, toen het af was, beter vond als hij het omdraaide. Het gegniffel dat op de sociale media te horen viel bij de inversie van de Snelheid is dus eigenlijk maar goedkope tooghumor, maar vind ik niettemin een volkomen gezonde reactie. Een bulderende lach is wel het minste dat 'de mensen' mogen terugkrijgen voor het vele belastinggeld dat de overheid oversluist naar 'actuele kunst' die voor het overgrote deel gewoon boerenbedrog is: waardeloze troep opgeklopt met veel ronkende quasi-intellectuele zever. Ik beweer niet dat Schmalzigaug daaronder valt; voor echte voorbeelden leze men
Jan Hoet en de transsubstantiatie. De geestelijke bevrijding uit deze waanzin zal pas een feit zijn als het gelach en gejoel opstijgend uit het SMAK (Stedelijk Museum voor Actuele Kunst, Gent) tot op straat te horen zal zijn. Allen daarheen!
