De 4 rassen
Op Singaporese identiteitskaarten staat naast de gebruikelijke informatie ook het "ras" vermeld, namelijk "Chinese", "Indian", "Malay" of "Other". Het systeem heet om die reden het CIMO-stelsel.
Bij recente volkstellingen werd daarbij de volgende officiële toelichting verstrekt, die we overnemen uit dit leerzame artikel uit 2011.
Ethnic group refers to a person’s race. The population is classified into the following four categories:"Ras" blijkt dus een synoniem te zijn van "etnische herkomst". Onze "Eurasian" kleindochters, met een Europese vader en een Singaporese moeder van "Chinees" ras, vallen dus onder "Other". In 2011 is het systeem verfijnd. Voor kinderen van gemengd ras, vader ras V en moeder ras M, kan het ras nu op een van de volgende manieren aangegeven worden: V (vroeger het enige toegelaten), M, V-M of M-V. Ik begrijp dat de ouders onder elkaar moeten uitmaken wat het wordt—niet helemaal wat men van het regeldriftige Singapore zou verwachten.
- Chinese: of Chinese origin;
- Malays: of Malay or Indonesian origin;
- Indians: of Indian, Pakistani, Bangladeshi or Sri Lankan origin;
- Other Ethnic Groups: all persons other than Chinese, Malays and Indians. They include Eurasians, Caucasians, Arabs, Japanese, etc.
De opdeling per ras heeft in Singapore zeer voelbare gevolgen, want de overheid zorgt ervoor dat appartementsblokken en wijken een mix van rassen vertonen die ongeveer overeenkomt met die van de natie als geheel. De toewijzing blijft, onafhankelijk van de opeenvolgende eigenaars. Een Singaporese "Chinees" die zijn appartement verkoopt kan dat dus alleen aan een andere "Chinees", waardoor hij niet alle potentiële kopers kan aanspreken en zijn prijs dus ongunstig beïnvloed wordt! Het vooropgestelde doel is, te verhinderen dat ethnische ghetto's gevormd worden. Op het internet vindt men het (niet-officieel) als volgt verwoord. Molenbeek voert de wereldlijst aan van de voorbeelden hoe het niet moet.
De 4 talen
Singapore heeft 1 nationale taal: het Maleis (Malay), de taal van het grote buurland Maleisië. De nationale leuze is Maleis, het nationaal lied is in het Maleis en in het leger wordt de drill in het Maleis gegeven — Pour les Chinois, la même chose. De overgrote meerderheid van de Singaporezen begrijpt die taal niet. De meeste Singaporezen kunnen het nationaal lied niet uitzingen, en zelfs zij die het wel kunnen begrijpen de tekst niet. Het is overigens strafbaar het nationaal lied uit te voeren in een niet-officiële versie, b.v. in vertaling.
Singapore heeft 4 officiële talen: Engels, Mandarijns, Maleis en Tamil. Alle officiële mededelingen aan het publiek, bijvoorbeeld in de metro, zijn in die 4 talen.
Maleis mag dan de ceremoniële taal zijn, het Engels is de Lingua Franca in Singapore. De rechtspraak is in het Engels, met vertalers voor wie de taal niet of onvoldoende machtig is. De voertaal in het leger is het Engels. Het staatsblad verschijnt uitsluitend in het Engels, onder het wapen van Singapore met zijn Maleise leuze.
Tweetaligheid van de burgers is de officiële politiek van het land. Vanaf de lagere school leert iedereen Engels als eerste taal en als tweede taal zijn mother-tongue. Dat is niet wat de naam suggereert, maar de officiële taal van zijn officieel ras. Heeft men twee rassen op zijn identiteitskaart staan, stel A-B, dan geeft het eerste ras, A, de doorslag. Uit deze officiële info heb ik begrepen dat kinderen van ras "Other" moeten kiezen uit Mandarijns, Maleis of Tamil. Onze "Other"-kleinkinderen volgen inderdaad Mandarijns, hoewel zij thuis alleen sporadisch Chinees horen, namelijk van hun Taiwanese grootmoeder. Voor de meeste Singaporezen van Chinese herkomst is Mandarijns een vreemde taal, omdat hun eigen moedertaal een van de andere Chinese talen is. Tamil is voor vele "Indiërs" eveneens vreemd, maar niet-Tamil Indiërs kunnen kiezen uit 5 andere "Indische" talen (info eveneens hier).
Engels wint jaar na jaar veld als gezinstaal. Men moet zich hierbij geen Oxford English voorstellen. Het lokale pidgin heet Singlish. Zelfs als de woordenschat correct is, dan nog vraagt het enige gewenning alvorens men tot dialoog kan overgaan. Een onbegrijpelijk gesprek over de "bus" in de tuin werd pas opgehelderd toen uit de context bleek dat het om "birds" ging. En het duurde ook een tijdje alvorens ik in "kaafoe" de Carrefour had herkend.
Carrefour heeft overigens zijn twee vestigingen in Singapore in 2012 gesloten. Nu, Crazy Horse heeft het maar een jaar uitgehouden en ging al dicht in 2007.
