02 March 2019

Recente en minder recente abortuswetten

De wetten

Ik geloof niet in goden, en beschouw het leven dus niet als een geschenk uit de hemel, dat men dankbaar moet aanvaarden en lijdzaam uitzitten. In 1980, toen in Gent het eerste abortuscentrum van Vlaanderen opgericht werd, hebben wij (M/V) een bescheiden bedrag gestort ter ondersteuning.


Ik sta nog altijd achter de slogans "Baas In Eigen Buik" en "De Vrouw Beslist". "Geen zin om zwanger te zijn", "geen zin om te bevallen" of "een hekel aan kinderen" vind ik volkomen geldige redenen.

Op Facebook heb ik "vrienden" van allerlei slag, met wie ik het, afhankelijk van het onderwerp, in uiteenlopende mate eens of oneens ben. Daar zitten ook mensen bij aan wier verontwaardiging ik merk dat er op abortusvlak iets gebeurd lijkt te zijn. Bij nader toezien blijkt dat de staat New York recentelijk heeft gelegaliseerd wat een van mijn FB-vrienden "infanticide" noemt. U kunt de wettekst van 20 januari 2019, onder de hoofding

Article 25-A
Reproductive Health Act

hier zelf nalezen. Er staat o.m.
Every individual who becomes pregnant has the fundamental right to choose to carry the pregnancy to term, to give birth to a child, or to have an abortion, pursuant to this article.
en voorts dat abortus is toegestaan in de volgende omstandigheden: 
the patient is within twenty-four weeks from the commencement of pregnancy, or there is an absence of fetal viability, or the abortion is necessary to protect the patient's life or health.
Het eerste citaat is niets anders dan ons "baas in eigen buik" en het tweede geeft zonder meer recht op abortus in de eerste 24 weken. In België is het maar 12 weken, en met enige poespas, niet "zonder meer". Maar de recente verontwaardiging van onze moraalridders blijkt vooral te slaan op abortus in een latere fase van de zwangerschap, o.m. op grond van de gezondheid—niet louter het leven—van de moeder. Ja, en? Men denkt met afschuw terug aan de ronduit criminele theologische opvatting dat het leven van de foetus voorrang heeft op het leven van de moeder. Ik was daarover al verontwaardigd toen ik die immorele perversie voor het eerst hoorde verkondigen in de godsdienstles! Een foetus is, als alles meevalt, een volwaardig mens in potentie, zoals elk van ons een lijk in potentie is, maar zolang die toestand niet bereikt is moet men die status niet toepassen. In het eerste geval is de menselijke persoon er nog niet, en in het laatste geval niet meer. Wat de kerkvaders daar verder over denken is even relevant als hun mening over erfzonde, maagdelijke geboorten, transsubstantiatie of de goddelijke 1=3.



Houdt u de evolutie in New York voor westerse decadentie en/of een louche linkse zet? Lees hier dan de

Termination of Pregnancy Act

die sedert 1974 van kracht is in het allesbehalve linkse, en zelfs uitgesproken preutse Singapore. Alles van 'New York 2019' staat er al in! Zoals
no person shall be guilty of an offence under the law relating to abortion when a pregnancy is terminated by an authorised medical practitioner acting on the request of a pregnant woman and with her written consent.
en 
No treatment for the termination of pregnancy shall be carried out (...) if the pregnancy is of more than 24 weeks duration unless the treatment is immediately necessary to save the life or to prevent grave permanent injury to the physical or mental health of the pregnant woman;  
In Singapore was abortus, met meer ingebouwde beperkingen, al legaal geworden in 1970. (Lees het na in Legalized Abortion: The Singapore Experience, 1985.) Dat is na de wetswijzigingen in Zweden (1938!), Noorwegen (1964) en Groot-Britannië (1968), maar vóór Frankrijk (1975, wet Veil), West-Duitsland (1976), Italië (1978) en Nederland (1980). (In Nederland werkten abortusklinieken wel al sedert 1971.)

Simone Veil, 26 november 1974, in de Assemblée Nationale.
(Hier te bekijken en te beluisteren.)
Ik heb bij die gelegenheid ook eens nagekeken wat er recentelijk aan de Belgische abortuswetgeving van 1990 veranderd is. Ook daarover had ik op Facebook wel oprispingen opgevangen. De nieuwe wet van 15 oktober 2018 kan men hier nalezen in het Belgisch Staatsblad. Dat abortus geschrapt is uit het strafwetboek is wel louter symbolisch, maar toch mooi meegenomen. Een dokter heeft nog altijd het recht om zelf geen abortus uit te voeren, maar hij moet nu wel meewerken door voor doorverwijzing te zorgen. Dat de militante anti-abortusactivist Boudewijn I dat niet meer heeft mogen meemaken! Misschien zou hij vandaag verplicht zijn de wet door te sturen aan een collega die wél de democratische wetten van zijn volk wil tekenen. De nieuwe wet is overigens braafjes ondertekend door de genaamde "Filip", zoon van de notoire vaderschaps-ontwijker. Waar is de tijd dat de voltallige regering tekende "in naam van het Belgische volk"? Het leek zowaar, gedurende enkele uren, op een democratie!

Mocht u zich afvragen of abortus nu veel of weinig voorkomt, het aandeel van de zwangerschappen die met abortus beëindigd worden is: New York 25% (dalend), Singapore 15% (dalend), België 14% (stijgend).


De beeldvorming

Het internet is verdeeld tussen Pro-Life en Pro-Choice activisten. De eersten hebben het gemakkelijker omdat ze veel meer grafische troeven kunnen uitspelen. Lekker afgrijselijke plaatjes, van het soort dat zou verzameld worden door een anti-amputatie activist. Wie weet, misschien zijn er wel mensen die vinden dat Jehova zich ergert aan het amputeren van wat Hij tot stand heeft gebracht! In 2014 heeft het Pro-Choice kamp nochtans een wereldhit gescoord met Emily's Abortion, met de fotogenieke abortion counseler Emily Letts in de hoofdrol.


Leuke ervaring, zo te zien, van het type "ik kan het iedereen aanraden". U hebt het fimpje ondertussen al bekeken, en gemerkt dat er van de eigenlijke abortus niets te zien is. Er is alle reden om te geloven dat er van een echte zwangerschap en een echte abortus niet eens sprake is. Emily Letts is een actrice waarvan IMDB drie films noemt, uit 2012, 2013 en 2017. Haar abortusfilmpje dateert van 2014 en duurt exact 3 minuten. Dat was ook de vereiste om mee te kunnen doen met de Abortion Stigma-Busting Video Competition uitgeschreven door Abortion Care Network. 

Voor nuttiger informatie kunnen we terecht in de Reproductive Health Library van de WHO. De medische documentaire Termination of pregnancy with the manual vacuum aspirator toont in detail het verloop van een abortus bij een zwarte vrouw in het universitair ziekenhuis van Stellenbosch. De video dateert van 1999, twee jaar nadat abortus in Zuid-Afrika geliberaliseerd was.



UPDATE 20.02.2020. In België blijkt gedacht te worden over een aanpassing aan de abortuswetgeving. Met name zou de grens opgetrokken worden tot 24 weken. In Nederland, waar dit al de wetgeving is, geeft de overheid de volgende toelichting (hier):
Abortus mag tot de vrucht buiten uw lichaam zou kunnen overleven. Die grens ligt voor het strafrecht bij 24 weken. Artsen houden in de praktijk 22 weken aan als grens.
Dit lijkt mij een perfect redelijk argument. Ook in rekening te brengen is, dat men in de 20ste week van de zwangerschap routinematig een echografie uitvoert, die afwijkingen aan het licht kan brengen.