Women are more average than men

Fact

The table below is taken from the American National Assessment of Educational Progress (NAEP). It collects male and female results over fifteen years and five subjects.  NAEP is a true survey, so problems of self-selection (rife in college entrance exams, licensing exams and so on) are substantially reduced. (American Scientist volume 95, May-June 2007, p. 255)

On average, males score higher in math, science, geography and history, females in reading. But whatever the subject, the standard deviation of males is from 3 to 9 percent greater than females.

Quotation

It does appear that on many, many, different human attributes—height, weight, propensity for criminality, overall IQ, mathematical ability, scientific ability— there is relatively clear evidence that whatever the difference in means—which can be debated—there is a difference in standard deviation/variability of a male and female population. And it is true with respect to attributes that are and are not plausibly culturally determined. (Lawrence Summers, Remarks at NBER Conference on Diversifying the Science & Engineering Workforce, 2005.)

Quotation

From Howard Wainer, The Most Dangerous Equation (American Scientist volume 95, May-June 2007, p. 249-256).

For many years it has been well established that there is an over-abundance of males at the high end of academic test-score distributions. About twice as many males as females received National Merit Scholarships and other highly competitive awards. Historically, some observers used such results to make inferences about differences in intelligence between the sexes. Over the past few decades, however, most enlightened investigators have seen that it is not necessarily a difference in level but a difference in variance that separates the sexes. (...)

The males' score distributions are almost always characterized by greater variance than the females'. Thus while there are more males at the high end, there are also more at the low end.(...)

Both inferences, the incorrect one about differences in level, and the correct one about differences in variability, cry out for explanation. The old cry would have been "why do boys score higher than girls?" The newer one should be "why do boys show more variability?" (...) Obviously the answer to the causal question "why?" will have many parts. Surely socialization and differential expectations must be major components—especially in the past, before the realization grew that a society cannot compete effectively in a global economy with only half of its workforce fully mobilized. But there is another component that is key—and especially related to the topic of this essay. In discussing Lawrence Summers's remarks about sex differences in scientific ability, Christiane Nusslein-Volhard, the 1995 Nobel laureate in physiology and medicine, said: "He missed the point. In mathematics and science, there is no difference in the intelligence of men and women. The difference in genes between men and women is simply the Y chromosome, which has nothing to do with intelligence." But perhaps it is Professor Nusslein-Volhard who missed the point here. The Y chromosome is not the only genetic difference between the sexes, although it may be the most obvious. Summers's point was that when we look at either extreme of an ability distribution we will see more of the group that has greater variation. Mental traits conveyed on the X chromosome will have larger variability among males than females, for females have two X chromosomes, whereas males have an X and a Y. Thus, from de Moivre's equation we would expect, all other things being equal, about 40 percent more variability among males than females. The fact that we see less than 10 percent greater variation in NAEP scores demands the existence of a deeper explanation. First, de Moivre's equation requires independence of the two X chromosomes, and with assortative mating this is not going to be true. Additionally, both X chromosomes are not expressed in every cell. Moreover, there must be major causes of high-level performance that are not carried on the X chromosome, and still others that indeed are not genetic. But for some skills, perhaps 10 percent of increased variability is likely to have had its genesis on the X chromosome. This observation would be invisible to those, even those with Nobel prizes for work in genetics, who are ignorant of de Moivre's equation. 

It is well established that there is evolutionary pressure toward greater variation within species—within the constraints of genetic stability. This is evidenced by the dominance of sexual over asexual reproduction among mammals. But this leaves us with a puzzle. Why was our genetic structure built to yield greater variation among males than females? And not just among humans, but virtually aU mammals. The pattern of mating suggests an answer. In most mammalian species that re- produce sexually, essentially all adult females reproduce, whereas only a small proportion ot males do (modern humans excepted). Think of the alpha-male lion surrounded by a pride of females, with lesser males wandering aimlessly and alone in the forest roaring in frustration. One way to increase the likelihood of offspring being selected to reproduce is to have large variance among them. Thus evolutionary pressure would reward larger variation for males relative to females.

Comment 

It's a simple observation that men and women are very different creatures. The average man is taller, faster and stronger than the average woman; his brain is larger and functions differently. No matter how many exceptions you happen to know, they're statistically irrelevant. (Einstein's brain, for instance, was below female average.) So it's not to be expected that the average man and average woman would miraculously have the same IQ. After all, if evolution came up with mammals in two sexes, it's not to have them as identical as possible. You may have noticed that both Summers and Wainer are very careful in stating anything about statistical means for men and women. Both know it may be dangerous to refer to scientific facts not in line with PCD (Politically Correct Dogma). Summers, prudent as he was, was toppled as Harvard President after street protests by an angry mob calling him a sexist. He was knowledgeable and right, they were ignorant and wrong, but he was the one that had to go. Scary, isn't it? Makes one think of "Dark Ages", when dogma prevailed over facts.

To return to the point made by Summers and Wainer: a male sample has more variation than a female one, and Wainer even provides an evolutionary explanation for that fact. So, yes, geniuses are predominantly male. Idiots too.

By the way, the "most dangerous equation" according to Wainer is de Moivre's: the standard error of the mean is the standard deviation of the sample divided by the square root of the size of the sample. Read the paper to see how more than a billion dollars were lost on a theory based on ignorance of this equation.

Mark Twain defines Faith

Mark Twain's novel Pudd'nhead Wilson appeared in 1894, after having been serialized in The Century Magazine (1893-1894). Each chapter begins with a maxim said to be taken from Pudd'nhead Wilson's Calendar. Indeed there had been a booklet with that name, issued as an advertisement for the magazine in which the novel was appearing. It contains monthly calendars, each of which carries an aphorism by Twain's novel hero David (a.k.a. Pudd'nhead) Wilson.

 
In 1897, Mark Twain published his travel account Following the Equator, a journey around the world. Again, each chapter is preceded by an epigraph, now said to be taken from Pudd'nhead Wilson's New Calendar. Chapter XII, called Why Christianity makes slow progress, has the following epigraph:

 

Strictly speaking, it is an anonymous schoolboy who is credited, courtesy the fictional "Pudd'nhead Wilson", with the catching definition

Faith is believing what you know ain't so.

As aphorisms go, there is much room for criticism. Many do really believe the weird teachings of their religion. And in unbearable circumstances (imagine our schoolboy loosing his mother), this may even be the only way to provide some meaning, however chimeric, to what is happening. It may not be true, but it helps. As Karl Marx famously said

Religion is the sigh of the oppressed creature, 

the heart of a heartless world, 

and the soul of soulless conditions. 

It is the opium of the people.

(Contribution to Critique of Hegel's Philosophy of Right, 1843, introduction.) 

Down with Greenwich!

Today, longitudes on earth are counted east or west of Greenwich, Great Britain.

This prime meridian results from two facts: that Britannia ruled the waves, and that its kings owned land and buildings in Greenwich. The choice is as logical as was choosing the arm of some king as unit length for the realm. The latter was repaired after the French revolution, when the metre was defined as the ten millionth part of the distance from the North pole to the equator. So instead of the King (whose physical measurements, in the French case, were also dramatically altered by the revolution), it was mother Earth who defined the unit length, in a logical way. I propose to do the same for the prime meridian, having it pass through the highest point on the equator. The logic is easy to understand: the equator has a physical meaning for any celestial body, and the highest point on it is the best observable. (Also the longest observable should the planet be drowned.) For planet earth, this point, 4.690 metres above sea level, is situated on the southern slopes of the Cayambe volcano in Ecuador. To make things easy for space travelers or clumsy surveyors: Cayambe is the only spot on the Equator with snow cover.

Greenwich is 77°59′31″ east of the newly proposed prime meridian. To translate the King's longitude to the Earth's, add or subtract this number. The arithmetic would be simpler, if at the same time we abandoned the Babylonian subdivision of degrees in minutes and seconds, and simply wrote 77.9919°. I hesitate to recommend the revolutionary subdivision of the circle in 400 centesimal degrees (or gons) instead of 360 Babylonian degrees. It's revolutionary all right (along with months of 30 days each, and days of 10 hours each) but mathematics, unlike Revolutionary Man, has no particular inclination towards counting in tens. An equilateral triangle has angles of 60 Babylonian degrees, which translates into 66.6666 gons; halving it gives rise to a triangle with angles of 30, 60 and 90 Babylonian degrees, which is 33.333, 66.666 and 100 gons, respectively. On the other hand, there is Nature's strong hint: at last, both the right angle and the boiling temperature of water would be 100 degrees!

Hiërarchie van de Belgische misdaden

In 1950 verscheen van Ernest Claes de roman Daar is een mens verdronken. (Te begrijpen als Er is een mens verdronken. In alle boeken van Ernest Claes moet men de plaatsaanwijzing daar vervangen door er.) Onderdeel daarvan is Het boek van Meester Noteleirs, over een onderwijzer die in november 1918 in een Belgische cel belandt omdat hij tot zijn schoolkinderen gezegd had 'Dat de scheiding van Noord en Zuid, in 1830, als een betreurenswaardig feit in de geschiedenis der Nederlanden moest beschouwd worden'.

De avond van zijn aankomst in de overvolle gevangenis werd hij opgesloten in een cel waarin reeds drie andere personen zaten: een bordeelhoudster, een inbreker, en een man die daags te voren een moord had bedreven. 'Zij spraken daarover en voegden er de onnoemlijkste details bij zonder zich in het minst voor mij te generen, ze deden of ze mij niet zagen, en toen ik op de vraag van het wijf verklaarde dat ik enkel als flamingant was aangehouden, begonnen ze te schreeuwen en te brullen tot er een bewaker verscheen. Ze riepen alle drie te gelijk dat ze met iemand als ik, un flamingant, niet in dezelfde cel wilden opgesloten zitten. De bewaker liet hen er uit om rust te krijgen. Voor ze de cel verlieten gaf een van de mannen mij een schop tegen het been, en het wijf spuwde mij in het gezicht. Daarna zat ik gelukkig alleen.'  (Uitgave De Clauwaert, 1985, blz. 248-249.)

Jacques Presser: ‘Het nieuwe fascisme zal zichzelf “anti-fascisme” noemen.’

Georgi Dimitrov op het Zevende Congres van de Communistische Internationale, 2 augustus 1935:

Een eigenaardigheid van de huidige ontwikkeling van het Amerikaanse fascisme is, dat het voornamelijk naar voren komt in de vermomming van verzet tegen het fascisme, dat ervan beschuldigd wordt een 'on-Amerikaanse', uit het buitenland geïmporteerde, stroming te zijn.

Een langer uittreksel hier of hier, en de hele toespraak hier.

Gerard Reve in een brief (ook hier) aan Simon Carmiggelt van 20 oktober 1971. De Taal der Liefde, 1972, roman aangevuld met brieven aan Simon Carmiggelt, blz. 139, en Brieven aan Simon C., 1982, blz. 115:

Het antisemitisme is weer erg in de mode. Dat heet nu heel zedig 'anti-zionisme'. Weet je wat Professor Jacques Presser vier en twintig jaar geleden tegen me zei: ‘Het nieuwe fascisme zal zichzelf  “anti-fascisme” noemen.’ God behoede Israël!

Reve's verhaal waar de slotparagraaf van de brief over handelt is Liefde zonder naam, verschenen in Soma 20/21, jan/feb 1972.

*

Dimitrov blijkt de eerste geweest te zijn die een 'fascisme vermomd als verzet tegen het fascisme' signaleert. Het is wel geen voorspelling, maar (toch volgens Dimitrov) een vaststelling over eigentijds fascisme anno 1935, meer bepaald in Amerika. De pregnante herformulering als voorspelling van een nieuw 'fascisme vermomd als anti-fascisme' wordt aan velen toegeschreven maar Reve is de enige die precieze informatie geeft.

Jacques Presser was een Nederlands historicus van joodse komaf, auteur van een klassiek werk over de jodenvervolging in Nederland tijdens de tweede wereldoorlog. Hij was gedurende vier jaar Reve's geschiedenisleraar op het gymnasium. Reve had er een haat-liefdeverhouding mee, zoals blijkt uit het portret van Presser in Moeder en Zoon (1980).  Volgens Reve had Presser hem dus in 1947 van het 'nieuwe fascisme' gesproken. Op 6 november van dat jaar had de gemeenteraad van Amsterdam Presser benoemd tot hoogleraar, maar de katholieke minister van Onderwijs Gielen had geweigerd die benoeming te bekrachtigen. Op 24 november werd Reve's roman De Avonden bekroond met de Reina Prinsen Geerligsprijs. Men kan zich voorstellen dat Presser op de uitreiking aanwezig was, en dat hij het met zijn oudleerling over zijn problematische benoeming had. Dat de antigodsdienstige marxist Presser bij die gelegenheid de term 'fascisme' in de mond genomen heeft is zeer aannemelijk. (Reve was toen ook nog niet de katholiek die hij later zou worden.)

Het citaat is wel informatie uit tweede hand, afkomstig van een schrijver met een rijke fantasie, maar heeft toch veel elementen die authentiek aandoen. Hiermee is natuurlijk niet gezegd dat Presser ook de eerste was die het citaat in die vorm gegeven heeft, en allerminst dat het bij hem de betekenis had die het tegenwoordig gekregen heeft. Reve, bijvoorbeeld, ziet 'anti-fascisme/anti-zionisme' als vermomd 'fascisme/antisemitisme'.


Zie ook Bomans over fascistoïde methoden van antifascisten.

Bomans over fascistoïde methoden van antifascisten

In 1971 schreef Godfried Bomans enkele verslagen over de stembusstrijd in Nederland. Ze werden gebundeld onder de titel Op verkiezingstournee  (Werken V, blz. 775-809). Zo aanhoort hij ook minister Udink, lijstaanvoerder voor de CHU (Christelijk-Historische Unie). Hij ergert zich aan de 'selectieve verontwaardiging' waarvan tegenstanders van de spreker blijk geven, en gaat als volgt verder. 

Waar ik mij trouwens evenzeer over verwonder is de manier, waarop het gebeurt. Zo'n minister wordt een fascistoïde instelling verweten. Goed, waarom zou je dat niet mogen zeggen? Maar als je ziet hoe dit gebeurt: schreeuwend en een mogelijk weerwoord van de man met gejoel en gefluit onmogelijk makend, dan zie ik in deze werkwijze duidelijk fascistoïde trekken. Afgezien van de vraag wie er gelijk heeft is de procedure zelf van een intolerantie, die de beschuldiging verre overtreft. Wat zulke mensen over het hoofd zien is de eenvoudige waarheid, dat het fascisme een houding is van de geest, een bepaalde mentaliteit, een geur, een atmosfeer van onverdraagzaamheid, een met boe-geroep iedere discussie in de grond stampend machtsvertoon, die als een plotselinge stank van leer en laarzen door zo'n zaal waait. Eng is dat. (Werken V, blz. 779-780)

In 1968 had hij het verschijnsel al eens aangeraakt, in Over fanatisme (Werken IV, blz. 722-725). Iemand had zich geërgerd aan de beate manier waarop iemand anders over pater Roothaan geschreven had, en had ermee gedreigd Bomans te zullen inschakelen om hem vernietigend van antwoord te dienen. Bomans zelf schrijft daarover het volgende.

Wat de man bestrijden wil is een bepaalde mening, die hij uitdrukkelijk als fanatiek veroordeelt. Op zijn beurt valt hij dan in een verschrikkelijk fanatisme, waarbij hij zelfs voor chantage niet terugdeinst.

Ik vind het geval daarom zo verontrustend, omdat ik het overal om me heen gebeuren zie. Wie stenen door ramen gooit en andersdenkenden molesteert, kan wel ménen dat hij het fascisme bestrijdt, in feite echter gebruikt hij de methoden van zijn tegenstander. Wie voor een bepaalde vrijheid is en degene die daar wat genuanceerder over denkt uitjouwt en het spreken onmogelijk maakt, kan wel menen dat hij aan deze zijde van de barricade staat, in feite staat hij aan de overkant. (Werken V, blz.724)

Die mening van Bomans heeft ook vorm gekregen in een aantal compacte nep-citaten, zoals fascisme is het gevoel dat ik krijg in een zaal vol linksen of fascisme: de sfeer die hangt in een zaal vol linksen. Deze gebalde formuleringen zijn niet van Bomans afkomstig, en zijn dus eigenlijk apocrief. Niettemin zou hij slecht geplaatst zijn om hierover te vitten. In Waarheid en Leugen (over Hans Christiaan Andersen) schrijft hij 

Het merkwaardige doet zich nu voor, dat de kennis van de ontmaskerde Andersen tot enkele connaisseurs beperkt blijft, terwijl de oude mythe zich onverzwakt in de wereld handhaaft. En ik, die beide ken, geloof in alle twee. En moest ik kiezen, dan koos ik de tweede. Want deze komt de 'waarheid' het dichtst nabij.
Ter verklaring van die paradox neem ik een woord van Lodewijk de Veertiende, dat sinds lang als apocrief door de mand is gevallen. Ik bedoel het bekende 'l'état, c'est moi'. Door nauwkeurig  spitwerk is komen vast te staan, dat Lodewijk dit woord niet gesproken heeft. Is die ontdekking interessant? Neen. Immers, daar gaat het niet om. Het gaat hierom: had de zonnekoning dit kunnen zeggen? En dan moeten wij erkennen: ja. Dit woord past precies in de atmosfeer van de Roi Soleil, in de dampkring van het volstrekt persoonlijk absolutisme, waarmee hij zich omgeven had. Het is dus, in die diepere zin, wél van hem. (Werken V, blz. 427-428)

Om op het eigenlijke onderwerp terug te keren: het is er in de halve eeuw sedert Bomans dit schreef bepaald niet beter op geworden. Horden wereldverbeteraars brullen iedereen van de straat of van het podium die hun Waarheid niet deelt. Met name islamkritiek wekt een geloei op dat men voor kinderporno bestemd zou achten. Zo is de Franse feministische schrijfster en journaliste Caroline Fourest onlangs het spreken onmogelijk gemaakt. Plaats van handeling: de ULB (Université Libre de Bruxelles), een instelling die gebaseerd heet te zijn op de principes van het ondogmatisch Vrij Onderzoek. De datum: 7 februari 2012.

Zie ook Jacques Presser: 'Het nieuwe fascisme zal zichzelf "anti-fascisme" noemen.'

Het Vlaamse noodlot in twaalf regels

Dat is van alle kwaden,

Vlaandren, uw grootste kruis,

dat al die u verraden

zijn meester in uw huis;

dat knechten van uw knechten

voorzitten aan uw dis

en 't zaad der onberechten

niet voelt wat onrecht is.

René De Clercq, Dat is van alle kwaden (De Noodhoorn, 1932), 

eerste strofe van twee

Gij dacht, o lijdzaam volk, dat 't gruwelijk getij 

der oude tirannie voor immer was voorbij. 

Weet nu dan dat uw stem door niemand wordt aanhoord, 

Zoolang gij stamelend bidt of bedelt bij de poort.

Willem Elsschot, Borms, 1947, Opdracht

Chomsky on Free Expression for horrendous ideas

In Some Elementary Comments on The Rights of Freedom of Expression (here or here) (1980), Noam Chomsky writes 

it is precisely in the case of horrendous ideas that the right of free expression must be most vigorously defended; it is easy enough to defend free expression for those who require no such defence.

It is a sad thing that the idea of Freedom of Expression, for which thousands have suffered and died, has slowly been abandoned in many countries of the former Free World. Today, people are prosecuted, fined and imprisoned for no other reason than uttering opinions that have become illegal. Here is a British historian, handcuffed, facing some judge in one of the several countries which find that he has no right to speak out.

If you think Perhaps he deserved it, let's first see what he said, you are on the wrong track. Return to the quotation above and read it again.

By the way, if things had to be true to be freely expressible, the world would suddenly become very quiet. With creationists, freaks of flat/hollow earth and fake moon landings, politicians would be the first to turn mute.

A law imposing the wrong value of a number

Indiana State Legislature, 1897, House Bill No. 246, Section I. 

Be it enacted by the General Assembly of the State of Indiana: It has been found that a circular area is to the square on a line equal to the quadrant of the circumference, as the area of an equilateral rectangle is to the square on one side. 

(See here for the full text, the whole story, and our two quotations below.)

In the House, the bill was passed unanimously on February 5, 1897.  One said:

The case is perfectly simple. If we pass this bill which establishes a new and correct value for PI, the author offers to our state without cost the use of his discovery and its free publication in our school text books, while everyone else must pay him a royalty. 

On February 12, the Senate decided  to postpone the further consideration of this bill indefinitely.

A simple computation reveals that Indiana's "new value" of PI is wrong, but this is not the point. Legally imposing the right value would be less ridiculous, but just as wrong. The point is the presumption of a group of supposedly fairly well educated men to attempt to legislate upon something not in the realm of legislation.

By the way, scientists recently proposed to fix once and for all that Avogadro's number, a physical constant only approximately known, is exactly the cube of 84,446,888. This is not another Indiana Bill. It amounts to redefining what "one gram" means, and this is a mere convention, well in the realm of legislation. Sadly, we do have legislation ruling what can and cannot be said about certain historic events, and we may live to see the same for physical events like global warming. So far for Free Inquiry! Indiana rules!

Churchill over de Islam: de sterkste achteruitwerkende kracht ter wereld

In The River War (2 volume edition of 1899, Vol.2, p.248-249) schrijft Churchill

Hoe vreselijk is de vloek die het Mohammedanisme op zijn aanhangers legt! Naast de fanatieke razernij, die bij mensen even gevaarlijk is als hondsdolheid, is er ook die gevreesde fatalistische apathie. De gevolgen zijn in vele landen te merken. De gewoonte om niet vooruit te denken, slordige landbouw, trage handel en onzekerheid van eigendom bestaan overal waar de volgelingen van de Profeet heersen of wonen. Een ontaard sensualisme berooft dat soort leven van al zijn gratie en verfijning; daarna van zijn waardigheid en heiligheid. Het feit dat onder de Mohammedaanse wet elke vrouw onvermijdelijk aan een man toebehoort als zijn absoluut bezit (hetzij als kind, vrouw of concubine) zal de finale uitroeiing van de slavernij onmogelijk maken tot het islamitisch geloof opgehouden heeft een grote kracht te zijn onder de mensen. Individuele moslims geven soms blijk van schitterende kwaliteiten. Duizenden worden moedige en trouwe soldaten van de koningin; allen weten zij, hoe zij moeten sterven; maar de invloed van de godsdienst verlamt de sociale ontwikkeling van haar volgelingen. Een sterkere achteruitwerkende kracht is er op aarde niet te vinden. Het Mohammedanisme is verre van stervende, integendeel, het (p.250) is een militant geloof vol bekeringsijver. Het heeft zich al verspreid doorheen Midden-Afrika, en bij elke stap onverschrokken strijders voortgebracht; en ware het niet dat het christendom beschut wordt door de sterke armen van de wetenschap (diezelfde wetenschap waartegen het vruchteloos gevochten heeft), dan zou de beschaving van het moderne Europa ten onder gaan kunnen gaan, zoals de beschaving van het oude Rome ten onder gegaan is.

Churchill on Islam: the strongest retrograde force in the world

How dreadful are the curses which Mohammedanism lays on its votaries! Besides the fanatical  frenzy, which is as dangerous in a man as hydrophobia in a dog, there is this fearful fatalistic apathy. The effects are apparent in many countries. Improvident habits, slovenly systems of agriculture, sluggish methods of commerce, and insecurity of property exist wherever the followers of the Prophet rule or live. A degraded sensualism deprives this life of its grace and refinement; the next of its dignity and sanctity. The fact that in Mohammedan law every woman must belong to some man as his absolute property (either as a child, a wife, or a concubine) must delay the final extinction of slavery until the faith of Islam has ceased to be a great power among men. Individual Moslems may show splendid qualities. Thousands become the brave and loyal soldiers of the Queen; all know how to die; but the influence of the religion paralyses the social development of those who follow it. No stronger retrograde force exists in the world. Far from being moribund, Mohammedanism is a militant and proselytizing faith. It has already spread throughout Central Africa, raising fearless warriors at every step; and were it not that Christianity is sheltered in the strong arms of science (the science against which it had vainly struggled) the civilisation of modern Europe might fall, as fell the civilisation of ancient Rome. (The River War, 2 volume edition of 1899, Vol.2, p. 248-2499, here or here.)

Here [in Mein Kampf] was the new Koran of faith and war: turgid, verbose, shapeless, but pregnant with its message. (The gathering Storm 1948, electronic edition 2002 by RosettaBooks, p. 77, here or here.) 

Laplace and the "God" hypothesis

 

The above quotation is to be found in Choses Vues, a posthumously published collection of heterogeneous writings by Victor Hugo. (Page 271 in the reprint—also here— from 1913.) It is placed under the header Faits Contemporains of the year 1847. The year is definitely wrong, because the famous physicist Arago died in 1853, and Hugo talks about him in the past tense. So the anecdote has been written down somewhere between 1853 and 1885, when Hugo died. The first volumes of Laplace's Traité de Mécanique Céleste appeared in 1799, when Laplace was also, for a few months, Napoleon's Minister of the Interior. If this particular meeting between Napoleon and Laplace really occurred, 1799 is the most likely year. It is registered by Hugo half a century later, and the anecdote is third-hand information anyhow (Hugo telling us what Arago told him Laplace had said). Nevertheless, it has a certain credibility. Hugo knew Arago very well, Arago and Laplace were simultaneously involved in the same scientific matters, and Napoleon was very familiar with his minister and his scientific work.

Curiously, Hugo's wrong year 1847 is also the year where, verifiably, the anecdote is registered by Augustus de Morgan. De Morgan was an active contributor to the London magazine Athenaeum, and therein (Budget of Paradoxes p.247) he reviewed the 1847 issue of The Reasoner, under the title Is there sufficient proof of the existence of God? In his review we find the following version of the same anecdote, longer but less precise than Hugo's. According to Hugo, Napoleon was "furious"(at least before he heard Laplace's answer), whereas De Morgan makes him "greatly amused".

Comment

There are multiple aspects to the concept of "God", but the Napoleon-Laplace controversy clearly deals with "God" as "Creator of the Universe". Comments below deal with this aspect only.

The "Creator" hypothesis (trivially) solves one question:

Q. Where does the universe come from?
A. The Creator created it.

On the other hand, it raises the following questions, all of them harder than the one above:

-Q. Where does the Creator come from?

The answer "He was there all the time" doesn't help, because "the universe was there all the time" is then a simpler answer to the original question, doing away with a redundant step.

-Q. Why would a perfect, eternal Creator disturb his perfect state by creating anything external, least of all the imperfect universe we live in?

That reason must have been an internal one, resulting from some internal evolution, but then an internally evolving universe is a simpler model.

-Q. Why is the universe such a lousy design (physically and, on the insignificant scale of human experience, morally)?

It is unimaginably huge, unimaginably empty and unimaginably complicated. Whatever purpose it might have could have been realized in a much simpler way. (Or not realized at all, which is still the simplest way.)

-Q. Why is the Creator unwilling or unable to communicate with his intelligent creatures in such a way that they can understand it?

Religions are plenty, and all abound in obscure texts, often said to contain a hidden extra layer, even harder to understand. Clearly, if there is a message, it's messy and difficult to make sense of. Why a perfect omnipotent being would amuse Himself emitting such noisy signals is beyond comprehension.

-Q. Why, if the Creator is concerned with making mankind happy (as religions, invariably dealing with an outdated man-centered miniature "universe", claim) did He need billions of years to generate, on some insignificant speck in some remote part of his universe, a highly imperfect and arguably unhappy Mankind, doomed to disappear with the solar system?

If the Creator is so concerned with the happiness of the human species on planet earth, He could use His unlimited powers to create a happy species right away, or (better still) create a universal state of "happiness" without the detour of billions of years of evolution in carbon chemistry, or (still the best) He could not create anything at all, remaining what He was in the first place: the perfect self-contained universe-filling state of happiness.